Bay Başkana Açık Mektup... |
 Geçen hafta Bursaspor`un resmi internet sitesinde Başkan imzalı bir açıklama yayınlandı. Ben başkanı kıskanıyor ve öfke doluymuşum... Başkan öyle diyor;
Peki o halde cevap istiyorum!
1997 yılının mart ayında, ‘İşte 2000 yılının başkanı; Levent Kızıl...` başlıklı röportajın altında imzası olan ben değil miydim!..
Lig A şampiyonluğunun ardından ‘gidiyorum` dediğinde, OLAY TV ekranlarından seslenip ‘Başkan; son kararım deme, açık kapı bırak` diyen ben değil miydim!..
Şampiyon kulübün başkanı sıfatıyla, Lig TV`de Bilgin Gökberk`in programına konuk olduğunda, canlı yayına telefonla bağlanıp, ‘Başkan; eğer gidersen ve bu takım kötü günler yaşarsa vicdan azabı duymaz mısın` diyen ben değil miydim!...
Bu işi kıvıramayacağını düşünenlere, kulübü İstanbul`dan yönetiyor olmanın sakıncalarından söz edenlere, ‘bakın işte, koca yürekli dev adam, Bursa`yı kucaklayarak herkese ders verdi` diye yazan ben değil miydim!..
FİNAL programında ‘Ey Bursa... O bizim başkanımız... İçeride her şeyi tartışabiliriz ama Türkiye gündemindeki bir mesele olan federasyon seçimleri konusunda, Bursa, başkanının arkasında dimdik durmalı` diyen ben değil miydim!...
***
‘Okuduğunu anlamayana` diyen de bendim... Çünkü anlamamıştın, belki de başka hesapların vardı.
‘Emrin olur başkan` diye yazarken, jimnastik kulübünün başkanının kendini kameralar önünde ne denli komik duruma düşürdüğünü anlatmış, İzmir`deki Altay maçında, İstanbul İnönü Stadı`ndaki karşılaşmada, şahsına ve temsil ettiğin kulübümüze, kentimize ‘tonla` küfür edilmesine karşın, Demirören gibi aciz pozlar vermediğini; o maçlarda sahaya da indiğini, kapıdan da göğsünü gere gere çıktığını ifade etmiştim.
Ama yine anlamadın... Anlamadığın gibi bu kentin ortak değeri olan kulübün resmi internet sitesinden, şahsımı hedef alan manasız, mesnetsiz ve seviyesiz suçlama ve ithamlarda bulundun...
Bak Bay Başkan!
Geçmişten bugüne, dava arkadaşım, dostum, kardeşim dediğin bir çok insanla kavga ettin. Haluk Ulusoy`dan Erkan Körüstan`a, Ali Karasu`dan Ender Alkoçlar`a kadar, yanında, arkanda, önünde duran bir çok insanla köprüleri attın.
Hadi ben, gençlik yıllarında, Bursaspor paydaşlığı sırasında yolunun kesiştiği biriydim.
Sırada kim var Bay Başkan? Çocukluk arkadaşların mı?
Bak Bay Başkan!
İkimiz de aynı yaştayız.
Allah izin verir de, 60`lı yaşlarımızda, bir Bursaspor organizasyonuna ben eski gazeteci, sen de eski bir başkan olarak davet edildiğinde, bu takımı şampiyon yapmış bir başkan olarak seni o kapıdan içeri sırtımda geçireceğimi düşünürdüm ama öyle şeyler yapıyorsun ki, bu gidişle, masana gidene kadar sana eşlik edecek hiç kimseyi yanında bulamayacaksın.
Sakın Bay Başkan!
Bu takıma, bu kente, bu şehrin suyuna, sokağına, yeşiline aşık olmuş biri olarak beni, iki seferdir yaptığın gibi, bu kentin taraftarıyla, insanıyla, kulübüne aşık yüz binlerce sevdalısıyla karşı karşıya getirmeye çalışma.
Ortak dostlar diyor ki; seni yanlış anladı...
Beni anlama Bay Başkan, beni anlamaya da çalışma artık.
20 yıldır şanla şerefle yerine getirdiğim ve Allah izin verirse daha uzun yıllar, üzerine her gün biraz daha koyarak yapacağım mesleğim süresince, ne gazetecilik ilkelerinden ödün vereceğim, ne de tek sevdam olan Bursaspor`a ihanet edeceğim.
Bursaspor`u yazmaya, konuşmaya, son nefesimi vermeden önce bu kulübü süper ligin şampiyonları, Avrupa`nın devleri arasında görmek için, elimden gelenin fazlasını yapmaya devam edeceğim.
Bursaspor`un resmi internet sitesinde yer alan önceki suçlamaların karşısında susmayı yeğledim. Bu sessizliği, seni yönlendirip, dolduruşa getirenler yanlış yorumladı. Tahmin ediyorum ki, eski bir dosta yazılmış bu açık mektubu da düşmanca hislerle okuyup, bazen kontrol etmekte güçlük çektiğin duygularını, yine mantığının önüne koymaya çalışacaklardır.
Yanındaki o zavallılara şunu söylemek istiyorum.
Bursa, hiçbir başkanın etrafında böyle kenetlenmedi.
Hiçbir başkan, bu kentin insanlarını bu kadar içten ve samimi kucaklamadı.
Bursa`nın ekonomisine, sporuna, siyasetine yön veren insanlar, aynı masaya sorgusuz sualsiz oturup, Bursaspor için çözüm üretmeye çalıştılar.
Cavit Çağlar ve Celal Sönmez, başkanlığa devam etmen için, Bursaspor`un önündeki en büyük engel olarak gördüğün mali yükü ortadan kaldırmak adına, kentin dinamiklerini harekete geçirdiler.
Bursa Valisi`nin, Belediye Başkanı`nın, senin başkanlığındaki kulübün önünü açmak için yapmadıkları kalmadı.
Parti başkanlarından muhtarlara kadar herkes, yeşil beyaz forma giyerken, bir tek sahaya inip top toplamadıkları kaldı.
Ya taraftar...
En çok onların konuşmaya hakkı vardı. Takımlarını yıllardır yalnız bırakmayan bu taraftar, küme düşmenin acısını dillendirmeye fırsat bile bulamadı. Öfkesini, acısını, üzüntüsünü içine gömüp, iki sene boyunca yine yollara düştü, yine menfaati olmaksızın, saf ve temiz duygularla takımını, futbolcusunu, teknik adamını desteklemeye soyundu.
Bursa dışında coplandılar, deplasmanlarda hor görülüp hırpalandılar ama bir kez olsun şikayet ettiklerini gören olmadı.
Uğramadıkları haksızlık kalmadı. Atatürk Stadı`nın kapıları, ortada hiçbir suç yokken yüzlerine kapandığında, federasyon anlamsız cezalar verdiğinde küsmediler. Yine indiler Altıparmak yokuşundan marşlarla ve stadın etrafında toplanıp, içeride mücadele eden oyuncularına seslerini ulaştırmaya çalıştılar.
Bursa, tek yürek tek yumruk oldu...
Bursa kenti, özverisiyle, heyecanı ve mücadelesiyle bu kadar alacaklı hale gelmişken, borcu olanların her hamleden önce daha dikkatli düşünmeleri, aba altından sopa göstermekten vazgeçmeleri gerekiyor.
Bak Bay Başkan!..
Bundan 6 ay evvel demiştim ki;
‘Bursa`yı kucakladın, bütünleştirdin...
Ama şimdi öyle şeyler yapıyorsun ki, sırtını dönüyor, ayrıştırıyor, bölüyorsun` demiştim... Bugün gelinen noktada kimin haklı olduğu ortada.
Bak Bay Başkan!..
Mutlaka bu açık mektuba da verecek bir yanıtın vardır ama, hiç olmazsa bu kez, kendinin de inanmadığı şeyler söyleme. Haksız ithamlar yöneltme. Bu bir savaş değil... Bu bir kavga değil... Bunların olabilmesi için en az iki taraf olması şart. Ben taraf değilim. Ve böyle olunca da içinde olduğunu zannettiğin kavgada sadece kendine zarar veriyorsun.
Bu taraftar bölündüğünde Bursaspor`un nasıl zarar gördüğü, üç yıldır olduğu gibi bütünleştiğinde Bursaspor`un nasıl güç kazandığı ve Türkiye`yi örnek olduğu ortada.
Kimse, ama hiç kimse, taraftarı bölmeye, kamplaşmalar yaratmaya, Bursa insanını birbirine düşürmeye çalışmasın... İlk önce buna senin karşı durman gerekir Bay Başkan...
Sen bu tür hesaplara karşı duruşunu bozma ve koru ki; Bursa`da bütün enstrümanlarıyla direnip, eski kötü günlerine dönmesin.
Kardeş kardeşi ilk kez böyle kucaklamışken, kollar ilk kez böyle birbirini sarmışken, aynı sevda için çarpan on binlerce yüreği birbirinden kimse ayıramasın.
Susmak korkmak değildir!
`Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğunun eline çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hastaneye götürmüş. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp, gözlerini açtığında, bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet masum bir ifadeyle, ‘Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için üzgünüm` demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş;
‘Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?` Babası eve dönmüş ve hayatına son vermiş...`
Birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düşünün... Kamyonlar onarılabilir, ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz. Genellikle kişiyle, performansı arasındaki farkı göremeyiz. İnsan hata yapar, hepimiz hata yaparız. Fakat öfkeyle, düşünmeden yapılan şeyler, insanı sonsuza kadar rahatsız eder. Harekete geçmeden önce durun ve düşünün. Anlayış gösterin... (Teşekkürler Erkan Özen)
Suat Paçacı / Olay Gazetesi 27 subat 2007 tarihli yazısı
Facebook'ta paylaş
Bu haber 3053 kez okunmuştur.
|
